KARTA PARYSKA
Głęboko poruszeni niepokojącymi skutkami chorób nowotworowych na całym świecie i ich wpływem na człowieka, na ludzkie cierpienie i produktywność narodów
Z oddaniem dla humanitarnego traktowania i równego współdziałania z ludźmi chorymi w toczącej się walce z chorobą
Przewidując gwałtowny wzrost przypadków raka na całym globie tak w krajach rozwijających się, jak i rozwiniętych
Zauważając potrzebę intensyfikacji działań we wszystkich dziedzinach badań nad rakiem, zapobieganiem mu oraz opieką nad chorymi
Wierząc, że dobra jakość opieki zdrowotnej jest podstawowym prawem człowieka
Uznając, że osiągana poprawa w zakresie możliwości ratowania życia chorych onkologicznie nie jest realizowana z powodu niewystarczającego nacisku na zapobieganie, niewystarczających funduszy oraz braku dostępu do wysokiej jakości opieki nad chorymi na raka
Przekonani, iż wiele istnień można ocalić poprzez zapewnienie dostępu do nowych technologii
Aspirując tylko do stworzenia sojuszu pomiędzy naukowcami , lekarzami, pacjentami, władzami, przemysłem i mediami w walce z rakiem i jego największymi sojusznikami – strachem, ignorancją i samozadowoleniem
My, niżej podpisani, mając na celu zapobieganie chorobom nowotworowym u mieszkańców naszego globu oraz wysoki i dostępny poziom ich leczenia, a przede wszystkim podniesienie standardu życia chorych i umierających na raka, w całości zatwierdzamy ten dokument i dążyć będziemy do wprowadzenia go w życie.
Artykuł I
Prawa pacjenta chorego na raka to prawa człowieka. Mające miejsce obecnie próby stworzenia i wdrożenia praw chorego na raka są kluczowe dla obrony wartości i godności chorych na całym świecie.
Artykuł II
Piętno związane z chorobami nowotworowymi jest znaczącą barierą postępu zarówno w krajach rozwijających się, jak i tych już rozwiniętych, powodującą często:
dramat emocjonalny chorych i ich rodzin,
uprzedzenie i dyskryminację w zatrudnianiu ludzi chorych na raka, a tym samym ich wkładu dla społeczeństwa,
różnorakie trudności finansowe i utratę produktywności,
brak porozumienia i niewystarczającą edukację społeczeństw,
poczucie fatalizmu, które wpływa negatywnie na zaangażowanie władz, służby zdrowia i prywatnych instytucji w walkę z rakiem.
Sygnatariusze niniejszej Karty podejmują się lepiej poznać i wyeliminować stereotypy związane z rakiem oraz zmienić pojmowanie choroby jako przypadku społecznego na rzecz uleczalnej patologii biologicznej.
Pozytywna zmiana nastawienia, zrozumienie problemów związanych z rakiem oraz miliony istnień, które na tym zyskają, pozwoli na pełną realizację przyjętych postanowień.
Artykuł III
Sygnatariusze podejmą intensywne działania w swych krajach, by stworzyć optymalne warunki dla badań nad zwalczaniem raka.
Znajomość biologii nowotworów oraz podstawowych mechanizmów ich powstawania i rozwoju są bazą dla wszelkich odkryć, które spowodują wzrost liczby osób wyleczonych oraz zwiększą komfort życia osób chorych. Wskazywanie nowych celów dla wykrywania, rozpoznawania oraz leczenia musi zostać przyspieszone, jeśli ma być wygrana walka z chorobą.
Sygnatariusze zakładają, że stworzone zostaną odpowiednie zasady finansowania przez władze i przemysł podstawowych badań oraz wspierania tych, którzy zmieniają i zwiększają środki, dzięki którym naukowcy mogą swobodnie pracować i poszerzać horyzonty naukowe.
Próby kliniczne są podstawą, dzięki którym badania mają znaczący wpływ na ludzkie życie. Rewolucyjne odkrycia w biologii molekularnej czy genetyce nie mają większego wpływu na przeciwdziałanie, monitorowanie przebiegu, diagnozowanie czy leczenie raka, jeśli nie są dokładnie sprawdzone w testach klinicznych.
Badania kliniczne dają także natychmiastowe wyniki. Takie typy badań, często prowadzonych przez podmioty mające zdolność badania laboratoryjnego, jak i klinicznego, szybko sprawdzają poprawność hipotezy postawionej podczas badań w laboratorium. Natychmiastowe efekty osiągnięte w testach klinicznych mogą zmienić kierunek badań laboratoryjnych oraz powodować powstawanie nowych, ważnych hipotez.
Pomimo swojej wagi, badania kliniczne spotykają się często nie tylko z brakiem funduszy, ale również z brakiem zainteresowania ze strony lekarzy i instytucji, a także z brakiem świadomości wśród pacjentów o celu i korzyściach płynących z udziału w tych próbach. Niewystarczająca współpraca pomiędzy krajami powoduje, że międzynarodowe badania na dużą skalę – będące statystycznie najmocniejszymi i mającymi największy wpływ na praktykę w leczeniu – stają się bardzo kosztowne i trudne do prowadzenia.
Sygnatariusze zobowiązują się do podniesienia świadomości, wagi oraz zaangażowania w badania kliniczne do wykorzystania każdej możliwości mającej na celu wzmocnienie międzynarodowej współpracy badawczej. Sygnatariusze zobowiązują się także do wzmocnienia i spopularyzowania systemu, dzięki któremu pacjenci będą lepiej informowani o celach, ryzyku i korzyściach płynących z uczestnictwa w badaniach klinicznych. Działania te mają na celu umożliwienie przeprowadzenia szybkich, dobrych
i dokładnych testów klinicznych, które w sposób etyczny zaangażują i wzmocnią ludzi chorych.
Artykuł IV
Pomimo wielu podjętych wysiłków w walce o lepszą opiekę nad pacjentami, życie chorych różni się zdecydowanie na świecie – nie tylko w różnych krajach czy miastach, ale nawet w obrębie jednego miasta w różnych instytucjach. Duża różnica w standardzie i dostępności dobrej opieki medycznej jest główną przyczyną różnic w komforcie życia chorych, a często również niepotrzebnego cierpienia i śmierci.
Sygnatariusze potwierdzają art. 25 Deklaracji Praw Człowieka, który zapewnia, że: “każdy ma prawo do odpowiedniego standardu życia, adekwatnego dla zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia tak w odniesieniu do pożywienia, jak i ubrania, mieszkania i opieki medycznej. Zważywszy na niezaprzeczalną obecność i wpływ nowotworów złośliwych na społeczności, sygnatariusze zobowiązują się do promowania dobrej opieki nad chorym w ramach krajowego standardu ekonomicznego dla każdego człowieka.
W tym celu sygnatariusze decydują się promować:
Opartą na wynikach badań, jednoznaczną definicję “dobrej opieki”, zgodnej z wszelkimi badaniami naukowymi.
Systematyczny rozwój programów, opartych na najlepszej, dostępnej wiedzy, służących zapobieganiu, diagnozowaniu, leczeniu oraz opiece paliatywnej.
Zwiększenie roli dobrej opieki nad chorymi na każdym poziomie leczenia.
Wzmocnienie rangi specjalizacji onkologicznej i zintegrowanie jej z innymi specjalizacjami opieki nad chorymi.
Szeroko rozwinięty dostęp pacjentów do prób klinicznych wysokiej jakości.
Artykuł V
Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że do 2020 roku zostanie co roku odnotowanych 20 milionów nowych przypadków raka. 70 % pacjentów będzie pochodzić z krajów, które posiadają mniej niż 5 % wymaganych środków do walki z tymi chorobami. Nowotwory złośliwe nadal pozostaną jednymi z najpoważniejszych czynników, wpływających na wskaźnik ilości ludzi chorych w społeczeństwie, pomimo że wielu odmianom nowotworów można zapobiec poprzez kontrole użycia tytoniu, diety, infekcji oraz zatrucia środowiska. Szacuje się, że np. infekcje, często możliwe do uniknięcia, powodują 15 % przypadków raka na całym świecie, a w krajach rozwijających się aż 22 %. Tak samo używanie tytoniu powoduje miliony zachorowań na raka oraz zgonów każdego roku.
Te fakty wskazują, że aby przerwać rosnącą liczbę zachorowań należy stwarzać możliwości publicznym(społecznym)inicjatywom, które wspierałyby walkę z rakiem i jednocześnie wdrażały najnowsze osiągnięcia wiedzy i technologii w zapobieganiu nowotworom.
Sygnatariusze zobowiązują się:
Aktywnie wspierać istniejące już programy przeciwdziałania chorobie i budować zaangażowanie w walkę z chorobą w całym społeczeństwie.
Wykorzystać możliwości do przyspieszenia edukacji społeczeństwa na temat tytoniu, zmiany diety, obrony przed infekcjami oraz ochrony środowiska.
Zmobilizować przedstawicieli przemysłu i władze lokalne do niesienia pomocy chorym oraz zorganizowania systemu edukacji na temat zapobiegania chorobom nowotworowym.
Artykuł VI
Jest faktem niepodważalnym, że wczesne wykrycie jednego z ponad 200 rodzajów nowotworów złośliwych prowadzi do lepszych rokowań dla pacjenta. Co ważne, wczesne leczenie niektórych odmian prowadzi do całkowitego ich wyleczenia. Strach i ignorowanie symptomów choroby występują często. Jednakże nowotwory ze względu na swoja naturę są często chorobą trudno wykrywalną bez dokładnych badań diagnostycznych. Wiadomo także, że wczesne wykrycie jest bardzo ważne dla ludzi o podwyższonym ryzyku zachorowania ze względu na styl życia, otoczenie, wykonywany zawód, predyspozycje rodzinne i stan społeczny.
Fakt, iż wczesne symptomy choroby nowotworowej mogą być pomylone z różnymi popularnymi chorobami stwarza potrzebę efektywnego monitorowania i dobrego diagnozowania. Monitorowanie w celu wykrycia i identyfikacji nowotworów złośliwych, może polegać na prostej obserwacji, testach laboratoryjnych lub prześwietleniu, a nawet na bardzo wyrafinowanych metodach, z których wszystkie dowiodły swej skuteczności w identyfikacji wielu odmian nowotworów. Dodatkiem do edukacji o nowotworach złośliwych, powinno być wdrożenie programów monitorowania w granicach możliwości finansowych. Programy monitorowania powinny być połączone z łatwym dostępem do dobrej opieki zdrowotnej, by dawały pożądane efekty.
Sygnatariusze zobowiązują się do podjęcia działań, mających na celu przyspieszenie rozwoju technik monitorowania, by wszyscy, którym mogłyby one pomóc, mieli do niej dostęp.
Artykuł VII
Indywidualne procesy o prawa pacjenta korzystnie wpłynęły na walkę z nowotworami w tych instytucjach, w których doceniany jest problem dobrej opieki medycznej, opartej na rzetelnej wiedzy praktyczne. Pacjentom, jako bezpośrednim odbiorcom działań walki z rakiem, należy zapewnić kompleksową opiekę medyczną w zwalczeniu choroby. Bardzo ważna w procesie leczenia jest pomoc i wsparcie osób chorych i ich rodzin.
Sygnatariusze podejmują się umacniania pozycji pacjenta jako aktywnego partnera w walce z rakiem i promowania poniższych zasad:
Wszyscy ludzie dotknięci lub potencjalnie dotknięci przez chorobę nowotworową powinni mieć równy dostęp do informacji o chorobie, jej leczeniu, zapobieganiu, sposobach wykrywania i diagnozowania.
Otwarty dialog pomiędzy chorymi i lekarzami oraz naukowcami jest najważniejszy.
Zaangażowanie w poprawę bytu chorych dotyczy nie tylko opieki medycznej, ale także informacji i wsparcia psychosocjalnego. Lekarze oraz chorzy dzielą odpowiedzialność, by wszystkie potrzeby tych drugich były zaspokojone.
Chorzy na raka mają prawo do rzetelnej informacji na temat swojej choroby, dobrej organizacji opieki medycznej i wpływu na swoje leczenie.
Profesjonalne służby medyczne zauważywszy siłę i korzyści płynące z dobrze poinformowanego pacjenta mogą spopularyzować i zwiększyć zaangażowanie w badania naukowe, jak i w leczenie oparte na uzyskanej wiedzy.
Instytucje medyczne i naukowe będą traktować dobrze poinformowanych pacjentów jako partnerów strategicznych we wszystkich aspektach walki z rakiem, włączając w to próbę polepszenia standardów opieki medycznej.
Artykuł VIII
Polepszanie jakości życia pacjenta jest głównym celem walki z rakiem. Oba, psychiczne oraz fizyczne, obciążenia chorobą są bardzo znaczące i często związane z ubocznymi efektami leczenia. Wyniki badań klinicznych mogą być pogorszone przez ogólnie zły stan psychiczny pacjenta. Poprawa jakości życia chorego – włącznie z fizycznym, psychicznym oraz socjalnym funkcjonowaniem – powinna być medycznym, jak i humanitarnym celem. Powinno się także zaznaczyć, iż pomimo, że poczyniono ogromne kroki w celu polepszenia jakości leków w ciągu ostatnich 20 lat, większość dzisiejszych pacjentów nie otrzymuje leków.
Gdy choroba jest nieuleczalna, ważne aspekty życia mogą nadal zostać osiągnięte przez optymalne leczenie (chemoterapia, radioterapia) oraz wsparcie chorego, czyli walkę z bólem, zmęczeniem oraz zapomnieniem.
Sygnatariusze będą starać się wprowadzić poniższe cele w życie, by zwiększyć zaangażowanie w sprawy jakości życia podczas walki z rakiem:
Poprawa kompleksowej opieki medycznej nad chorymi, łącznie ze wsparciem i uśmierzaniem bólu poprzez specjalistyczne leczenie.
Rozpoznanie na poziomie klinicznym wagi komfortu życia pacjenta, niezależnie od stadium zaawansowania choroby oraz prognoz, a także optymalnego wsparcia dla chorych, szczególnie tych, dla których lekarstwo jest nieosiągalne.
Nadanie priorytetu komfortowi życia w kluczowym stadium końcowym choroby, w opracowywaniu nowych leków, a także w opiece nad pacjentami.
Ciągły rozwój naukowych metod do pomiaru komfortu życia pacjentów w warunkach klinicznych.
Intensywna edukacja lekarzy i pacjentów chorych na raka dotycząca potrzeb i możliwości efektywnego zwalczania bólu w każdym stadium choroby i leczenia. Ból związany z rakiem obniża komfort życia oraz jest często niedoszacowany i niedoleczony, nawet gdy istnieje taka możliwość.
Potrzeba lepszego zrozumienia i zmiana nastawienia do śmierci i umierania, tak aby koniec życia był przyjmowany jako naturalna kolej rzeczy, którą można zająć się pod względem medycznym, psychologicznym, emocjonalnym i duchowym. Optymalna opieka medyczna nad pacjentem umierającym na raka musi być efektywna, humanitarna i współczująca.
Artykuł IX
Biorąc pod uwagę szeroką różnorodność środków epidemiologicznych na całym świecie, sygnatariusze zgadzają się, iż poszczególne kraje powinny stworzyć narodowe strategie przeciwdziałania chorobom nowotworowym, zgodne z lokalnymi potrzebami oraz używać je tam, gdzie osiągną największy skutek. Na przykład niektóre kraje mogą wybrać, by najwyższy priorytet finansowania nadać tym odmianom raka, którym można zapobiec lub skutecznie wyleczyć, tworząc strategie zawierające edukację o zapobieganiu chorobie oraz specjalistycznym leczeniu. Inne kraje mogą wzmocnić działania uodparniające i jako część całościowej strategii walki z rakiem lub mocniej wspierać użycie pomocniczej chemoterapii w celu polepszenia wyników leczenia. Każda z tych różnych potrzeb i możliwości została ostatnio zdefiniowana przez Światową Organizacją Zdrowia w jej dążeniach do stworzenia globalnej strategii walki z rakiem.
Jest oczywiste, że niezależnie od warunków ekonomicznych prawidłowa ocena potrzeb na rzecz walki z nowotworami, właściwe planowanie mogą znacząco zmniejszyć liczbę zachorowań zarówno w krajach rozwijających się, jak
i rozwiniętych.
Sygnatariusze podejmują się aktywnie wspierać pomysł NARODOWYCH PROGRAMÓW DO WALKI Z RAKIEM, zgodnych z lokalnymi potrzebami i możliwościami. Podejmują się zapewnieniaa, by wszystkie programy do walki z rakiem przewidywały obecny i zbliżający się kryzys i optymalnie wykorzystywały znaczące możliwości redukcji liczby chorych.
Artykuł X
Ponieważ choroby nowotworowe nie znają granic i poszczególne kraje nie mogą się od nich izolować, musi zostać stworzone nowe, wspólne podejście do badań, zapobiegania oraz leczenia.
Sygnatariusze podejmują się stworzyć bezprecedensowe, globalne sojusze i programy do realizacji postanowień niniejszego dokumentu. Zapewniają także, iż zrobią wszystko, by owe postanowienia nie zostały porzucone po ich podpisaniu.
Cel ten będzie realizowany przez:
Zapoznanie odpowiednich instytucji i społeczeństw z postanowieniami niniejszej karty oraz ogłoszenie dnia 4 lutego “Dniem Walki Z Rakiem”, tak żeby każdego roku Karta Paryska była w sercach i umysłach ludzi na całym świecie.
Włączenie organizacji pozarządowych, komitetów i innych ciał społecznych do monitorowania przebiegu wdrażania wszystkich postanowień niniejszej Karty.
Stworzenie globalnej sieci grup pomocowych, zachęcających społeczeństwa do wsparcia zapisów tej Karty.
Utworzenie globalnej(światowej) organizacji z wiodących, profesjonalnych stowarzyszeń na całym świecie. Organizacja ta ma na celu zapewnienie przepływu informacji między krajami, wskazywanie luk w wiedzy i ich niwelowanie.
Zebranie podpisów miliona ludzi z całego świata pod Kartą Paryską do 2001 roku pokazało jak duże jest zaangażowanie społeczeństw w sprawy chorych na raka.
WYTYCZNE ŚWIATOWEGO SZCZYTU WALKI Z RAKIEM NA XXI WIEK – PARYŻ 4 LUTY 2000 r.
Prawa pacjenta chorego na raka są prawami człowieka. Wdrożenie ich powinno mieć zasadnicze znaczenie dla obrony wartości i godności chorych na całym świecie m.in. w oparciu o Deklarację Praw Człowieka – Art. 25.
Piętno związane z chorobami nowotworowymi jest znaczącą barierą postępu zarówno w krajach rozwijających się, jak i tych rozwiniętych. Powoduje często:
- dramat emocjonalny chorych i ich rodzin;
- uprzedzenia i dyskryminację w zatrudnianiu ludzi chorych;
- brak porozumienia jako efekt niewystarczającej edukacji społeczeństw
- poczucie fatalizmu, negatywnie wpływające na zaangażowanie władz, służby zdrowia i prywatnych instytucji w walkę z rakiem.
Konieczna jest pozytywna zmiana nastawienia do w/w problemów.
- Zacieśnienie międzynarodowej współpracy ośrodków naukowych, prowadzących badania nad rakiem.
- Przyśpieszenie edukacji społeczeństwa na temat czynników ryzyka: palenie tytoniu, zanieczyszczenia środowiska, dieta, infekcje. Według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia do 2020 r. będzie rejestrowanych rocznie 20 mln nowych przypadków zachorowań.
- Podniesienie świadomości dotyczącej znaczenia regularnych badań kontrolnych. Wczesne wykrycie choroby i rozpoczęcie leczenia wielokrotnie zwiększa szanse na skuteczne jej zakończenie .
- Uznanie pacjenta jako partnera w zwalczaniu choroby nowotworowej oraz zwiększenie zaangażowania osób bliskich choremu w proces leczenia.
- Nadanie priorytetu komfortowi życia oraz położenie większego nacisku na pomoc psychologiczną udzielaną chorym.
- Stworzenie strategii i narodowych programów walki z rakiem przez poszczególne kraje, zgodnych z lokalnymi potrzebami, w taki sposób, aby uzyskać jak najlepsze rezultaty.
- Dążenie do utworzenia międzynarodowych programów obejmujących całokształt badań, sposoby zapobiegania i metody leczenia chorób nowotworowych.
X. Wzmocnienie roli organizacji pozarządowych jako instytucji czuwających, monitorujących i pomocnych we wdrażaniu zarówno edukacji i profilaktyki zdrowotnej, nowych technik medycznych, jak i odpowiedniego ustawodawstwa.
Powyższe tezy są odzwierciedleniem DZIESIĘCIU ARTYKUŁÓW tzw. KARTY PARYSKIEJ , zatwierdzonej przez przedstawicieli większości krajów świata (w tym Polski) w Paryżu 4 lutego 2000 roku na Światowym Szczycie Przeciwdziałania Nowotworom Złośliwym w XXI wieku. Dokument ten powstał w wyniku głębokiej potrzeby humanitarnego traktowania i równego współdziałania z ludźmi chorymi w toczącej się walce z chorobą, a także nieodzowności podniesienia standardu życia chorych i umierających na raka na całym świecie.
DEKLARACJA WARSZAWSKA
W pięć lat po przyjęciu Karty Paryskiej 1 na Światowym Kongresie Raka sytuacja pacjentów chorych na nowotwory w krajach Europy Środkowo-Wschodniej jest nadal dramatyczna.
Zważywszy, że
W krajach Europy Środkowo-Wschodniej całkowite wydatki
na ochronę zdrowia wyrażone w procencie PKB są niższe niż w krajach Unii Europejskiej;
Współczynniki przeżycia i wykrywalności zachorowań są w przypadku wszystkich rodzajów chorób nowotworowych, niższe niż w pozostałych krajach Europy;
Niezadowalające środki w zakresie profilaktyki zdrowotnej, w tym doraźne wykonywanie badań przesiewowych, opóźnienia
w stawianiu wczesnej diagnozy oraz stosowaniu innowacyjnego leczenia a także brak zapewnienia najwyższych standardów opieki,
są przyczyną niskiego stopnia opanowania chorób nowotworowych
w krajach Europy Środkowo-Wschodniej;
Świadomość społeczna chorób nowotworowych i ich profilaktyki jest niska, wiedza na temat tych schorzeń i ich zapobiegania – niewielka
i fragmentaryczna, prężne kampanie antynikotynowe – nieliczne,
a promocja zdrowego stylu życia – niewystarczająca;
Według przewidywań WHO, wskutek starzenia się społeczeństw całej Europy, w tym również krajów Europy Środkowo-Wschodniej i nowych państw członkowskich UE, zachorowalność na choroby nowotworowe wkrótce osiągnie rozmiary epidemii.
Zalecenia
Ponieważ nic nie jest dla człowieka ważniejsze niż dobry stan jego zdrowia;
Ponieważ rządy wszystkich państw Europy realizują wspólny cel, jakim jest ochrona i poprawa zdrowia oraz jakości życia obywateli;
Ponieważ prawo do ochrony zdrowia jest zagwarantowane na mocy zawartych traktatów europejskich.
My, niżej podpisane osoby i organizacje, występujemy do osób odpowiedzialnych za kształt polityki, polityków oraz przedstawicieli głównych zainteresowanych stron z gorącym apelem o:
1. Opracowanie i przyjęcie narodowych programów zwalczania chorób nowotworowych, które określą priorytetowe zadania i sposób alokacji środków, w celu poprawy skuteczności zwalczania tych chorób
i rozwoju badań nad nowotworami we wszystkich krajach Europy Środkowo-Wschodniej oraz zagwarantowanie udziału organizacji pacjentów w monitorowaniu realizacji narodowych programów zwalczania chorób nowotworowych;
2. Podjęcie działań na rzecz zapobiegania chorobom nowotworowym poprzez wspieranie kampanii w obszarze świadomości, informacji
i edukacji na temat czynników ryzyka chorób nowotworowych
w oparciu o Europejski Kodeks Zapobiegania Chorobom Nowotworowym ;
3. Przeznaczenie środków finansowych na krajowe programy badań przesiewowych, zgodnie z zaleceniami Unii Europejskiej, a także wprowadzenie w życie wysokich standardów UE na rzecz wczesnego rozpoznawania chorób;
4. Zapewnienie wszystkim Europejczykom chorym na nowotwory dostępu do wysokiej jakości metod kompleksowej diagnostyki, leczenia i opieki, łącznie z rehabilitacją psychofizyczną i opieką paliatywną, zgodnie z postępem i aktualną wiedzą medyczną;
5 . Wspieranie i gwarantowanie udziału pacjentów w procesie podejmowania decyzji dotyczących polityki oraz opieki zdrowotnejw zakresie chorób nowotworowych;
6. Nadanie działaniom na rzecz walki z chorobami nowotworowymi statusu działań priorytetowych, tam gdzie jest to nieodzowne, w celu uzyskania dostępu do dotacji z funduszy strukturalnych UE;
7. Przeciwstawianie się dyskryminacji ze względu na wiek, kolor skóry, płeć, miejsce zamieszkania i status ekonomiczny w dostępie
do stosowania najnowszych metod leczenia chorób nowotworowych;
8. Opracowanie i przyjęcie narodowych Kart Praw Pacjenta zgodnych
z europejskimi wytycznymi.
Warszawa, 27 listopada 2005 r.
1 Karta Paryska to dokument wzywający do podjęcia działań na rzecz walki z nowotworami
w skali światowej. Jej celem jest wspieranie działalności zmierzającej do poprawy poziomu leczenia i opieki onkologicznej oraz rozwoju badań naukowych nad nowotworami. Każdy
z dziesięciu punktów Karty Paryskiej dotyczy poszczególnych elementów profilaktyki chorób nowotworowych, leczenia oraz opieki onkologicznej, realizacji praw pacjenta, badań klinicznych, programów skriningowych oraz poprawy jakości życia pacjentów chorych
na nowotwory. Dokument został podpisany 4 lutego 2000 roku przez ponad 100 ekspertów
|